afty, czy pleśniawki?

Na początku należy rozróżnić afty i pleśniawki..

Pleśniawki:

Wywoływane grzybami drożdzakami Candida albicans

białe plamki przypominające ścięte mleko

Stosuje się na nie antybiotyki - np. nystatynę, oraz 1% roztwór fioletu krystalicznego.

Moga sie przenieśc np. na narządy płciowe.

Afty:

Są to otwarte owrzodzenia zlokalizowane na błonie śluzowej jamy ustnej, warg lub języka z wytworzeniem miejscowego stanu zapalnego. Często afty występują z nawrotami (nawracające aftowe zapalenie jamy ustnej).

Ich obraz kliniczny to nadżerki,czyli ubytki błomy śluzowej, pokryte białym nalotem i otoczone rumieniowatym, zapalnym obrzeżem

Wykazano związek pojawiania się aft z czynnikami takimi jak:  

stres,  

gorączka,  

urazy mechaniczne, np. podczas zabiegów stomatologicznych, podrażnienie szczoteczką do zębów podczas szczotkowania, umożliwiają rozwinięcie się afty, ale nie stanowią jej przyczyny,  

przypadkowe przygryzienie,  

zmiany hormonalne,  

podrażnienia wywoływane pastą do zębów,  

niedobór witaminy B12,żelaza,  

niektóre leki zwalczające anginę, 

zapalenia jelit,

Afty mogą również pojawiać się wskutek zażywania silnych antybiotyków. W tym wypadku najlepszą formą zapobiegania i leczenia aft jest przyjmowanie leków osłonowych na bazie bakterii kwasu mlekowego

Dużą rolę w zachorowaniach na aftozę nawrotową odgrywają czynniki genetyczne oraz predyspozycje rodzinne. Około 30 proc. osób chorujących na aftozę nawrotową ma w swojej najbliższej rodzinie osobę z tą samą dolegliwością. W przypadku występowania tej choroby u obojga rodziców, wystąpienie aft u ich dzieci wiąże się z 90 proc. ryzykiem.

Zalecenia przy aftach:

Witaminy B - zwłaszcza B12, ale też H, PP i innne, sen, dobre odżywianie, magnez,cynk, witamina A, C, E, jogurty, ew. actimel, drożdze (zawieraja witaminy B)

Unikac cukru (to działa zwłascza na pleśniawki,gdyż ich namnażanie jest zahamowywane)

Dbać o higienę jamy ustnej

Sprawdzić,czy nie ma się:  

chorób jelit (np. grzybicy)  

hiv 

chorób zebów

chorób midałkow, zatok

utajone grzybice (jelit, płuc itp)

badania krwi na ASO (gronkowiec)

odczyn immunologiczny w klasie IgM w kontekscie wirusów brodawczaka i opryszczki (HPV oraz HSV)

Lekarstwa:

Nawilzony wacik woda utlenioną przyłożony do chorego miejsca,gdy dostęp jest ograniczony,jamę ustną płuczmy rozcienczonym roztworem wody utlenionej.

Preparaty żelowe dzialające miejscowo:

Sachol,Aphtin,czy rozpuszczalne plastry naklejane bezpośrednio w jami ustnej.

ola.

drzazga..

...

 To kawałek jakiegoś materiału, który wbił się w skórę lub pod skórę. Może to być drewno, metal, szkło, kolec. Na ogół nie jest konieczna pomoc lekarza,gdyż większość drzazg można usunąć samemu.

Czy to jest niebezpieczne?

Drzazga rzadko bywa niebezpieczna, jednak powodujące głębokie rany, które nie krwawią i mogą być niebezpieczne, ponieważ noszą ryzyko zakażenia tężcem.

Co zrobić najpierw?

Jeśli to kawałek szkła. może ono całą swą powierzchnią wbić się w ciało, nie należy więc samodzielnie go usuwać tylko zwrócić się o pomoc do lekarza.

 Jeśli to nie jest odprysk szkła, a jego koniec wystaje na zewnątrz, należy go usunąć pincetą uprzednio wyjałowioną, np. przy pomocy płomienia. Trzeba poczekać aż końce pincety wystygną.

Jeśli drzazga znajduje się pod skórą, należy wyjałowić ostrą igłę w ogniu. Na miejsce gdzie wbiła się drzazga, należy przyłożyć kawałek lodu dla lekkiego znieczulenia skóry, a potem przy pomocy jałowej igły delikatnie przerwać skórę i odsłonić drzazgę. Z chwilą gdy koniec drzazgi zostanie uwolniony, wyciągamy go wyjałowiona pincetą.

 Myjemy okolicę, z której usuneliśmy drzazgę, mydłem i wodą, a następnie smarujemy kremem antyseptycznym. Nie przylepiamy plastra!

Jeśli podczas próby wyciągania drzazgi wystąpią jakieś trudności, rezygnujemy z niej i udajemy się po pomoc do lekarza.

Czy jest potrzebny lekarz?

Należy natychmiast udać się do lekarza, jeśli drzazga jest ze szkła, jeśli jest zanieczyszczona ziemią z ogrodu (co zwiększa ryzyko zakażenia tężcem) lub jeśli nie udaje nam się łatwo jej wyciągnąć.

Co może zrobić lekarz?

• Jeżeli drzazga jest kawałkiem szkła albo znajduje się głęboko pod skórą, lekarz usunie ją przy pomocy miejscowego znieczulenia.

• Jeżeli w ranie znajduje się ziemia z ogrodu, lekarz może dać dziecku zastrzyk przeciwtężcowy.                    

ola.

badamy!

...

Samobadanie piersi pozwala na wczesne wykrycie zmian nowotworowych oraz szybkie podjęcie leczenia. Kobiety podczas samokontroli są w stanie wyczuć guz wielkości 1 cm, który jest w pełni uleczalny. Czy wiesz jak powinno wyglądać samobadanie piersi?Jeśli ukończyłaś 20 rok życia pamiętaj o rutynowym samobadaniu piersi.

 

Badanie wykonuj zawsze w tym samym dniu cyklu menstruacyjnego, najlepiej 2-3 dni po miesiączce, w ciepłym pomieszczeniu, nie rzadziej niż raz na miesiąc.

Prawidłowo wykonane badanie piersi powinno składać się z dwóch etapów. Pierwszy etap polega na oglądaniu stanu piersi, drugi na ocenie dotykowej.

Stan piersi oglądaj w pozycji stojącej przed lustrem. Najpierw zwróć uwagę, czy nie ma zmian w ich wyglądzie, wielkości, kształcie, kolorze skóry i brodawek. Takiej oceny dokonaj po uniesieniu rąk do góry, a następnie ze swobodnie opuszczonymi rękami.

Nie zapomnij o obejrzeniu górnej części piersi, która dochodzi do pachy.Piersi obejrzyj także z profilu. Spleć dłonie z tyłu głowy i stań przed lustrem raz lewym, raz prawym bokiem. Zwróć uwagę na symetryczne ułożenie piersi.

Następnie pochyl się do przodu i zwróć uwagę na występowanie ewentualnych zmian w kształcie piersi, pofałdowań na skórze, oraz „wyciągniętych” brodawek.

Teraz przejdź do badania dotykowego. Wykonuje się je w pozycji stojącej i leżącej. W tym etapie zwróć uwagę na stan skóry i miąższu piersi oraz wygląd brodawki. Przed przystąpieniem do badania, pamiętaj, że zdrowa pierś powinna mieć miękką, rozluźnioną strukturę.

Badanie dotykowe rozpocznij od sprawdzenia brodawki. W tym celu uciśnij otoczkę brodawki, obserwuj, czy nie wycieka z niej płyn.

Połóż się na plecach i umieść jedną rękę pod głową. Taka pozycja ułatwi dostęp do gruczołu piersiowego. Lewą pierś badaj prawą ręką i na odwrót. Uciskaj pierś poszukując guzków lub zgrubień. Przeprowadź badanie dokładnie na całym obszarze piersi. Badanie wykonuj całą dłonią, a nie tylko końcem palców. Nie zapomnij o sprawdzeniu pach, węzłów chłonnych i okolicy nadobojczykowej. Całą procedurę powtórz dla drugiej piersi. W ten sam sposób zbadaj biust w pozycji stojącej.

Objawy, które powinny wzbudzić niepokój: ból piersi, wyciek z brodawki, zmiana kształtu lub wielkości piersi, przebarwienia na skórze, wyczuwalny guzek lub obrzęk pod pachą.Jeśli zauważysz u siebie takie objawy niezwłocznie skonsultuj się lekarzem. Tylko wczesne wykrycie niepokojących zmian i szybkie wdrożenie terapii daje szansę na pełne wyleczenie ewentualnej choroby.

ola.

Informowanie osób bliskich o stanie zdrowia pacjenta..

Czy rodzina ma prawo w każdej sytuacji zasięgać informacji o stanie zdrowia pacjenta?

Czy lekarz ma obowiązek informować członków rodziny, bądź też bliskich o zdrowiu osoby bliskiej?

Czy konkubina, przyjaciel może uzyskać informacje o stanie chorego jeśli ten nie może wyrazić informacji o sposobie przetwarzania swoich danych osobowych z powodu stanu nieprzytomności?

Czy dopuszczalna jest forma udzielania informacji o stanie zdrowia przez telefon jeśli rodzina mieszka daleko od szpitala a pacjent jest nieprzytomny?

 Uregulowanie problematyki zasięgania informacji o stanie zdrowia pacjenta uregulował przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Osoby wykonujące zawody medyczne mogą informować osoby trzecie o stanie zdrowia pacjenta w przypadkach określonych w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Na tej podstawie, lekarz ma obowiązek udzielić pacjentowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, z zebranej dokumentacji, rozpoznaniu, jak również proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych.

Informacji dotyczących leczenia, dających się przewidzieć następstw i ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniach na przyszłoś. Co ważne, informacja udzielana pacjentowi przez osobę z wykształceniem medycznym musi być przystępna, a zatem zrozumiała dla osób nieposiadających wiedzy medycznej.

W przypadku małoletnich pacjentów, prawo do informacji przysługuje rodzicom, choć również osoby co najmniej 16-letnie mogą zasięgać informacji o stanie własnego zdrowia. Osoby młodsze lekarz informuje w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowej diagnozy lub procesu terapeutycznego.

Powyżej opisano prawo do zasięgania informacji o własnym stanie zdrowia każdego chorego lub poszkodowanego. Osoby bliskie, jak żona, rodzice, dzieci czy rodzeństwo, nie mogą jednak otrzymywać od lekarza informacji o stanie zdrowia członka rodziny bez zgody samego pacjenta. Zgodę taką można także w dowolnym momencie cofnąć.

W przypadku, gdy pacjent jest małoletni, nieprzytomny lub niezdolny do zrozumienia informacji, lekarz informuje o stanie zdrowia pacjenta osoby bliskie. Są to przypadki, w którym zgoda pacjenta nie jest wymagana. Osoba bliska, w tym konkubina lub przyjaciel pozostający we wspólnym pożyciu może uzyskać informację o stanie zdrowia pacjenta w razie utraty przez niego przytomności. Ogólnie mówiąc to małżonka, krewnego lub powinowatego do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osobę pozostającą we wspólnym pożyciu lub osobę wskazaną przez pacjenta.

Ustawy medyczne nie regulują zagadnienia sposobu udzielania informacji osobom trzecim. Jeśli pacjent jest dorosły, przytomny i może zrozumieć informacje, a nie wyrazi zgody na informowanie najbliższych o swoim stanie zdrowia, lekarz ma obowiązek dochować w tajemnicy informacje o pacjencie. Możliwe jest udzielanie informacji przez telefon pod warunkiem, że świadczeniodawca ma pewność, iż informacje te uzyskuje uprawniona osoba.

Pacjenci pełnoletni, którzy nie zostali ubezwłasnowolnieni nie posiadają przedstawiciela ustawowego. W takim wypadku lekarz powinien informować również osobę upoważnioną przez pacjenta. Uwaga ta dotyczy zarówno członków rodziny, osób bliskich jaki i innych osób wskazanych przez pacjenta. Lekarz co do zasady nie powinien więc informować osób bliskich, chyba że pacjent upoważni je do uzyskiwania informacji.

Wracając do osób trzecich to ustawy nie przesądzają o tym w jakiej formie informować osoby trzecie o stanie zdrowia pacjenta. W konsekwencji lekarz powinien mieć pewność, że przekazuje informacje osobie uprawnionej. W takim wypadku możliwe jest udzielenie informacji telefonicznie (np. lekarz przekazuje informacje telefonicznie osobie, którą poznał wcześniej w szpitalu i w stosunku do której ma pewność, iż spełnia ona wymagania stawiane osobom bliskim). Trzeba podkreślić, iż na świadczeniodawcy spoczywa w takim wypadku ryzyko poinformowania osób nieuprawnionych, co może skutkować odpowiedzialnością z tytułu naruszenia tajemnicy zawodowej.

ola.

Konflikt serologiczny..

                                       

Konflikt serologiczny występuje najczęściej wtedy, gdy jest niezgodność serologiczna matki i ojca dziecka w zakresie układu Rh. Jeśli matka jest osobą Rh ujemną, ojciec Rh dodatnią, a dziecko odziedziczy czynnik Rh po ojcu, to nawet gdy bardzo mała ilość krwi dziecka przedostanie się do krwiobiegu matki, u matki wytwarzają się przeciwciała przeciw krwinkom płodu, które przechodzą przez łożysko do krwiobiegu płodu. Te przeciwciała powodują hemolizę, czyli rozpad krwinek czerwonych płodu.

Choroba hemolityczna

W zależności od stopnia nasilenia hemolizy wyróżnia się kilka postaci choroby hemolitycznej i stosuje różne leczenie. W pierwszej ciąży, której towarzyszy konflikt serologiczny, rzadko dochodzi do powikłań, bo rzadko zdarza się, aby krew dziecka spotkała się z krwią matki. Do takiej sytuacji dochodzi najczęściej podczas porodu, ale należy pamiętać, że także po poronieniu, ciąży ektopowej oraz po zabiegach w czasie ciąży (amniocenteza, biopsja kosmówki).

Najczęściej do wystąpienia skutków konfliktu serologicznego, czyli do pojawienia się choroby hemolitycznej, dochodzi w kolejnych ciążach. Następstwa choroby hemolitycznej to w postaci najłagodniejszej: niedokrwistość i żółtaczka, a w postaci ciężkiej - uogólniony obrzęk lub obumarcie płodu. Nasilona żółtaczka zagraża uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego.

Profilaktyka w zakresie konfliktu serologicznego

Profilaktyka obejmuje oznaczanie czynnika Rh u wszystkich ciężarnych.  Kobiety z Rh ujemnym, u których nie wykazano przeciwciał, badanie obecności przeciwciał powtarza się w 28. tygodniu ciąży. U ciężarnych z Rh ujemnym, u których obecne są przeciwciała, badania powtarza się co 2-4 tygodnie.

Aby uniknąć skutków konfliktu serologicznego w następnej ciąży, kobiecie z czynnikiem Rh ujemnym, która urodziła dziecko z czynnikiem Rh dodatnim, nie później niż 72 godziny po porodzie podaje się immunoglobulinę anty-D.

Obecnie coraz częściej podaje się także immunoglobulinę anty-D około 28. tygodnia ciąży. Immunoglobulinę anty-D podaje się matce nie tylko po urodzeniu dziecka z Rh dodatnim, ale również po poronieniu, ciąży ekotopowej, zabiegach w okresie ciąży oraz po omyłkowym przetoczeniu krwi Rh dodatniej.

Konflikt w obrębie grup głównych AB0

Obecnie, w związku z szeroko stosowaną profilaktyką konfliktu Rh, częściej występuje mniej groźny konflikt w obrębie grup głównych AB0. Dotyczy on sytuacji, w której mama ma krew grupy 0, a dziecko grupy A lub B. Konflikt w grupach ABO może wystąpić już w pierwszej ciąży bez wcześniejszej immunizacji. Jeśli do niego dojdzie, skutkuje to przede wszystkim wystąpieniem żółtaczki (podwyższeniem poziomu bilirubiny u noworodka), a leczy się najczęściej naświetlaniem lampami, czyli fototerapią.

ola.

blackhead.

Wągry, inaczej zwane zaskórnikami, to czarno-brązowe kropki znajdujące się na skórze człowieka. Każdy człowiek ma wągry. Jedni mają je niewielkie i prawie niewidoczne u innych zaś od razu rzucają się w oczy swoją wielkością. Bezwzględu na rozmiar, nie wyglądają estetycznie, a ich właściciele chcą się jak najszybciej ich pozbyć. Nie jest to takie proste, ponieważ jeśli w niewłaściwy sposób zaczniemy je eliminować mechanicznie, mogą one powrócić w znacznie większej ilości. Z czasem mogą stać się poważnym problemem. Warto poznać przyczyny ich powstawania i zacząć je zwalczać już u źródła.

Jak powstają?

Wągry pojawiają się w wyniku zatkania porów poprzez wydzielanie nadmiernej ilości sebum (naturalnej substancji wydostającej się z gruczołów łojowych). Zbyt duża ilość wydzieliny gromadzi się powoli u ujścia porów,powoduje ich zatkanie i powstanie zaskórników. Sebum (kolor żółto-brązowy) utlenia się pod wpływem powietrza, zmienia konsystencję i zatyka pory(kolor czarny).

 W wyniku powstawania zaskórników tworzą się zmiany w strukturze łoju, przez co staje się on bardziej gęsty. Mogą tworzyć się zgrubienia i twarde czopy. Powstawaniu wągrów sprzyjają także odkładające się u ujścia porów złuszczone komórki naskórka.

Co robić?

Zaskórniki, powstają również między innymi na skutek niewłaściwej diety,higieny lub zmian hormonalnych.

Pierwszy krok to eliminacja przyczyny powstawania zaskórników,czyli zmniejszenie ilości wydzielanego łoju. Zarówno majac wągry jak i tradzik powinniśmu unikać tłustych produktów jak rownież mieć dietę niskowęglowodanową. Cikawostką jest,że nawet kawa potrafi nas 'zapchać'. 

 

Jeżeli chodzi o zmiany hormonalne,to przede wszystkim trzeba zbadać swój poziom hormonów płciowych,gdyż nie prawidłowy ich poziom może wpływać na pobudzanie gruczołów łojowych naszego organizmu. U obu płci występują hormony męskie(androgeny),które oddziałują na gruczoły łojowe skóry. 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Androgeny

Największą zbrodnią jest spanie bez uprzedniego demakijażu.Wtedy resztki podkładów kremów i złuszczonego naskórka zatykają naszą skóre, która nie może oddychać.Dlatego rano i wieczorem powinniśmy dokładnie dbać o twarz i ją oczyszczać:

*żel do mycia twarzy najlepiej rozgrzewający,aby otworzyć wszystkie zatkane pory, by samoistnie się oczyściły.

*Bardzo fajną sprawą są ściereczki muślinowe,którymi po umyciu twarzy po uprzednim ich zwilżeniu ciepłą wodą zmywamy twarz,dzięki czemu pozbędziemy się martwego naskórka,a twarz będzie jak po dobrym pillingu.

 

*Jeżeli chodzi o tonik to wybierajmy te zwężające pory,jednak nie możemy używać go z nadmiarem gdyż nasza buzia może wyglądać jak pergamin.. ;(

*Na koniec lekki krem zarówno na noc jak i na dzień powinien być lekki, gdyż strefa 'T', czyli czoło,nos i broda, gdzie najczęściej pojawiaja się wągry jest strefą tłustą i kolejna warstwa tłustego kremu moga by tylko pogorszyć stan naszej skóry. Dlatego zimą,gdy używamy bardziej tłustych kremów omijajmy te okolice. Polecam również kremy z kwasami oczywiście z firm dostępnych w aptekach.Osobiście polecam serię z Avene.

*oczywiście przynajmniej 2 razy w tygodniu róbmy peelingi dronoziarniste jak i enzymatyczne,które usuna zbędny naskórek,jak również oczyszczą pory.

*usuwanie mechaniczne jest ostatecznością i wykonujemy je wtedy, gdy pory są już tak zapchane,że same pchają się do wyjścia ;). Oczywiście róbmy to na nawilżonej skórze,posiadającej otwarte pory pod wpływem ciepła. Jednak sterylność jest najważniejsza,gdyż przez zaniechanie higieny możemy się nabawić ropieni.

Chwytem marketingowym są plastry do ich usuwania jednak cudów nie działają.

Warto zatem zadbać o wygląd swojej skóry nie tylko ze względu na estetykę, ale też dlatego, że wągry są objawem nieprawidłowych zmian łojotokowych skóry, co może z czasem stać się poważnym problemem.Na szczęście potrafimy z nimi walczyć!

ola.

..po zagadkowym zablokowaniu mojego wcześniejszego bloga,oczywiście na innym portalu, którego prowadziłam przez dłuższy czas..podjęłam decyzję, aby się nie poddawać i przekazywać zdobytą wiedzę teraz tu ;) dlatego zapraszam na wpisy, które już się pojawią tuż..tuż.. <3
ola